Examenstress – een blog van een student aan de opleiding tot arbeidsdeskundige

Column Karin Baggerman: examenstress

Vorig jaar besloot ik te starten met een opleiding. Wat volgde was een jaar met iets van veel ballen en hooghouden. In april  was eindelijk het moment aangebroken al mijn opgedane kennis te toetsten met een examen in de vorm van een praktijkassessment. Een vreemde ervaring om ongeveer 25 jaar na het behalen van mijn diploma weer geconfronteerd te worden met toetsen en examens. De reden waarom het zo lang geleden is werd me al snel duidelijk. Het is zenuwslopend. Hoewel zenuwslopend? Ik ben erachter gekomen dat ik dat zo niet moet zien. Het is een ‘confrontatie met oude angsten die hierdoor de mogelijkheid krijgen op een volwassen manier verwerkt te worden.’ Goh. Niet dat deze verklaring mijn buikpijn er minder op maakt maar nu kan ik het in ieder geval eens van een volwassen kant bekijken.

Een examen dus.

Wat niet goed ging. Waar ik toch behoorlijk wat fouten had gemaakt. Dat was overduidelijk.

Dat zeg ik dan ook na afloop tijdens het reflectiegesprek. Ook iets nieuws ten opzichte van 25 jaar geleden. Niet alleen de docent beoordeelt het examen, ook de student is geacht zijn licht te laten schijnen op zijn prestaties.

De mevrouw kijkt me, naar mijn gevoel, minstens tien minuten lang volkomen uitdrukkingsloos aan om vervolgens een aantal kruisjes op een formulier te zetten.

‘Wij spreken tegenwoordig niet meer van fouten maar van verbeterpunten. Er is in dit proces geen sprake van goed of fout , het gaat om de onderbouwing hoe u tot uw conclusies bent gekomen. De juistheid van de conclusie is van minder belang.’

‘Huh?’

‘Wat is de basis  van uw conclusie?’

‘Nou ehh, die is wel voor verbetering vatbaar. Denk ik? Toch?’

‘Het waren inderdaad minder gangbare conclusies die u heeft getrokken en wel hierom… ‘

Zij vervolgt haar zin met een hele opsomming van mijn stommiteiten die ik tijdens het assessment heb begaan. Wat dus geen fouten zijn maar leermomenten die geleid hebben tot een verkeerd besluit wat geen verkeerd besluit is maar een gefundeerd beslismoment met een conclusie die een dermate breed interpretatiekader heeft dat de juistheid hiervan in gerede twijfel getrokken kan worden.

‘Fout dus?’, probeer ik samen te vatten.

Nee, zo moet ik dat vooral niet zien. Het biedt mij juist een perspectief waarin doorgroeien in dit onderwerp een meerwaarde kan zijn.

‘Dus ik ben geslaagd?’

Dat is weer te simpel gedacht.  Er is namelijk niet zozeer sprake van goed of fout maar van een kader waarin diverse opties op meerde manieren bekeken kunnen worden.

Inmiddels ben ik de draad van haar verhaal aardig kwijt en heb ik enorm veel zin om een fysieke interventie op het hoofd van deze dame tegenover mij te plegen.  Maar iemand op zijn hoofd timmeren, dat zou wel heel fout zijn. Of zou ik dat zo niet moeten zien?

Een antwoord! Ik wil gewoon een antwoord. Een gewóón antwoord. Iets! Dat is echter een wens die wederom niet bekrachtigd wordt met een duidelijke ja of nee. Want: ‘vanuit mijn verwoordde beslisgronden gaan een aantal kritische punten gewogen worden die gemiddeld genomen zouden kunnen leiden tot een uitspraak omtrent mijn voortgang in de afsluitende fase van deze studie’.

……?

Dat over zes weken besloten is of ik al dan niet geslaagd ben. Dat kan ook eerder. Of later. Daar is geen duidelijkheid over te geven. De snelheid van de beslissing is overigens geen indicatie is van goed of fout. Nee zeg, dat zou wel een hele klip-en-klare uitspraak zijn.

Na één  week komt de mail binnen. De mail met Het Antwoord. Althans, dat hoop ik dan. Ik voel mij opeens enorm veranderen in een struisvogel. Zolang ik het antwoord niet weet  is alles nog mogelijk. Ik sluit mijn ogen en bereid me voor op een onbegrijpelijk verhaal waarin me niets duidelijk wordt. Ik bereid me voor op een totale filering van al mijn prestaties. Een  definitief ‘nee’ voor in de eeuwigheid der tijden. Ik bereid me voor op alles. Behalve op de uitslag die simpel is in al zijn eenvoud.

‘U bent geslaagd, gefeliciteerd.’

Het staat er écht. Geslaagd!!

Vanaf heden mag ik mezelf Arbeidsdeskundige noemen.

Karin Baggerman

UWV Werkbedrijf Breda

Arbeidsdeskundige (echt waar J )